Patrick Pothuizen pakte in het shirt van NEC een bijzondere Eredevisie-record. Geen enkele speler pakte meer gele kaarten: 84 stuks. De verdediger speelde ook wel zijn gehele carrière in Nederland, waarvan twaalf seizoenen in zijn geliefde Nijmegen. Voetbal.com zocht Pothuizen op.

Liefde voor NEC
De 44-jarige Pothuizen is ook na zijn spelerscarrière nog altijd verbonden aan NEC. "Na twee jaar teammanager te zijn geweest bij het eerste elftal, ben ik nu met Ron de Groot trainer van Jong NEC. Ik zie mezelf als een echte NEC’er. Ik woon hier, mijn kinderen zijn hier opgegroeid en mijn vriendin komt hier in de buurt vandaan."

Toch kwam Pothuizen uit de jeugdopleiding van rivaal Vitesse en maakte hij voor die club zijn Eredivisie-debuut. Bij NEC beleefde hij vervolgens zijn echte doorbraak in het betaalde voetbal, maar transfereerde Pothuizen na zeven seizoenen in Nijmegen toch weer naar Arnhem. Bij Vitesse werd hij niet met open armen ontvangen en werd het dienstverband geen succes.

"Het is logisch dat ik niet goed werd ontvangen. Ik had het al in mijn achterhoofd en had het ook verwacht. Het was een slechte keuze. Dat zie ik ook als een dieptepunt in mijn carrière, die overstap had ik gewoon niet moeten doen. Die rivaliteit tussen beide clubs hoort erbij. Spelers leveren strijd op het veld, supporters doen dat op een andere manier."

Via FC Twente kwam Pothuizen in 2004 weer terug bij NEC. In het rood-groene shirt beleefde de verdediger mooie momenten. "Mijn persoonlijke hoogtepunt is de wedstrijd tegen Sparta. Ik kwam bij een 1-2 achterstand als spits in het veld. Binnen een paar minuten schoot ik er twee in en was ik betrokken bij de volgende goal, waarna ik weer een publiekswissel kreeg. Dat is toch wel iets unieks als verdediger. Ik heb veel hoogtepunten gekend bij NEC: heel veel wedstrijden, bekerfinale en Europese wedstrijden, maar dit was ook wel iets speciaals."

Het bijzondere record
Op 2 mei 2010 gaat het wedstrijdshirt van Pothuizen omhoog en verschijnt het nummer 84 op het shirt. De centrale verdediger heeft zojuist zijn 84e gele kaart gepakt in de Eredivisie en is daarmee recordhouder. Jean-Paul de Jong verzamelde er één minder en is van zijn troon gestoten.

“Het was een snelle vrije trap en ik reageerde daarop. We stonden niet goed en toen tikte ik de bal met mijn hand weg. Ik mocht nog blij zijn dat ik geel kreeg en geen rood. Het was niet de bedoeling om op die manier geel te krijgen, maar het was wel de bedoeling om een kaart te pakken. Ik wilde scoren en dan mijn shirt uittrekken, maar dat was helaas niet gelukt."

Pothuizen stond bekend als een harde verdediger, wat zich weerspiegelt en de flinke hoeveelheid kaarten. Zelf relativeert hij dat. "Ik heb 84 gele kaarten gepakt in ongeveer negentien seizoenen, op zich valt dat wel mee. Ik kan hard spelen, maar er zijn ook wedstrijden dat ik helemaal niet hard speel. Soms moet je er vol in, maar andere wedstrijden sta ik weer tactisch. Maar ik trek in ieder geval mijn poot nooit terug."

Topsportmentaliteit
In 1993 maakte Pothuizen zijn debuut in het betaalde voetbal en achttien jaar later kwam er pas een einde aan zijn carrière op het hoogste niveau. Op 38-jarige leeftijd nam Pothuizen afscheid van het betaalde voetbal, terwijl hij er geen geheim van maakte van een biertje en sigaretje te houden. Pothuizen weerlegt het beeld dat hij niet leefde voor de sport.

"Ik wist precies wanneer ik wat dronk. Als wij veel wedstrijden hadden, dan dronk ik niet veel. Als wij op zondag een wedstrijd hadden, ging ik op maandag wat drinken. De rest van de week leefde ik als een monnik. Ik zorgde er altijd voor dat ik fit bleef. Als ik had gezopen, ging ik de volgende dag extra cardiotraining doen om alles eruit te lopen. Ik hield wel van een biertje en een sigaretje, nu nog steeds. Maar voetbal was wel altijd het belangrijkste voor mij."

Als trainer van Jong NEC probeert Pothuizen die boodschap ook over te brengen op de ploeg. "Ik vind dat je op z’n tijd als voetballer nu ook nog wel wat biertjes kan drinken, daar moet je niet zo moeilijk over doen. Als trainer zal ik er geen probleem van maken als de jongens wat gaan drinken, maar ze moeten wel weten wanneer ze het doen."

De ambitie van Pothuizen ligt in het trainersvak. Hij heeft al verschillende diploma's op zak en wil doorstoten naar het eerste elftal. Maar wel bij zijn grote liefde. "Ik ben een aantal jaren trainer van jeugdteams en teammanager geweest, maar het is wel mijn ambitie om zo snel mogelijk naar het eerste te gaan als assistent-trainer. Dat is mijn doelstelling, want ik werk graag bij NEC."

Deel I: Björn Vleminckx
Deel II: Melvin Platje
Deel III: Lars Veldwijk
Deel IV: Roly Bonevacia
Deel V: Roy Beerens
Deel VI: Pa-Modou Kah
Deel VII: Ruben Ligeon
Deel VIII: Sjaak Polak
Deel IX: Patrick Pothuizen

Door: Pim Westenberg