Marten de Roon hoopt stiekem op een kans in het Nederlands elftal. De middenvelder vertrok afgelopen zomer van sc Heerenveen naar Atalanta Bergamo en is in Italië een vaste basisklant.

Bondscoach Danny Blind heeft zich nog niet gemeld in Bergamo. "Haha, nee. En als er een keer iemand van de KNVB voor me op de tribune zou zitten, zou ik het ook niet willen weten", vertelt De Roon aan Voetbal International. "Het zou echt een enorme eer zijn als ik die kans krijg. Maar ik snap wel dat als je bondscoach van Oranje bent, dat je niet denkt van: Goh, laat ik eens even bij Atalanta gaan kijken. Ik ben ook niet een middenvelder zoals bijvoorbeeld Riechedly Bazoer of Jordy Clasie. Ik ben een balansbewaker, een aanjager en een afpakker. Niet het type middenvelder dat normaal in het Nederlands elftal speelt."

"Als ik het goed blijf doen, of misschien over een paar jaar een stap omhoog maak, wie weet dat ik ooit in Oranje terechtkom. Ik weet niet of het op dit moment al realistisch is, maar aan de andere kant: het kan voor de bondscoach geen kwaad me een kans te geven. Hopelijk zegt hij dan niet na één training: 'Marten, leuk dat je er was, maar dit was direct de laatste keer', haha. Uiteindelijk vind ik het al prachtig dat ik met Oranje in verband gebracht word. Een paar maanden geleden was ik nog een heel normale Heerenveen-speler."

Ondertussen wordt De Roon in Italië al in verband gebracht met een stap hogerop. "Ik lees niet alle berichten, maar ik krijg vaak berichtjes doorgestuurd. AC Milan, Fiorentina en laatst heeft iemand op televisiezender RAI geroepen dat ik de ideale versterking zou zijn voor Internazionale. Super toch? Er speelt helemaal niets op dit moment. Ik heb het heel erg goed naar mijn zin bij Atalanta, maar het feit dat die geruchten rondgaan laat zien dat andere mensen zien dat ik goed speel. Toen ik bij Heerenveen zat, is er in drie jaar tijd geen enkel geruchtje over mij geweest. En moet je nou eens zien."

Atalanta is bovendien meer dan tevreden met de middenvelder. "De club is heel blij met me. Wel zeggen ze tegen me dat er nu meer druk op mijn prestaties zal komen te liggen. Het was in het begin redelijk vrijblijvend, maar nu gaan mensen dingen van me verwachten. Zelf begin ik het steeds leuker te vinden bij Atalanta. Toen ik hier net zat, had ik moeite met de taal. Mijn Italiaans is nu nog niet vloeiend en grammaticaal klopt het lang niet allemaal wat ik zeg, maar mijn medespelers begrijpen mij en ik begrijp hen. Ik kan nu gewoon lekker meepraten. Daardoor voel ik me meer onderdeel van het team."