Woensdagavond 23 november 2016, mijn eerste ervaring met Vicente Calderón, het stadion van Atlético Madrid. Een voetbaltempel die ik zeker aan mijn lijstje wilde toevoegen. Na vele positieve verhalen gehoord te hebben over de adembenemende sfeer besloot ik mijn eigen ogen ook eens kennis te laten maken met het stadion van Atléti.

Het Calderón gaat namelijk naar de grond. In het hedendaagse moderne voetbal maken sfeervolle en karakteristieke stadions als Highbury (Arsenal), Stadio delle Alpi (Juventus) en het Calderón plaats voor voetbalarena’s met genoeg plaatsen voor onder meer commerciële doeleinden. Het is een trend die je in alle landen op de wereld momenteel ziet. Helaas is ook het onderkomen van Atléti aan de beurt.

Een stukje geschiedenis 
Sinds 1965 speelt de rivaal van stadsgenoot Real Madrid haar thuiswedstrijden in het Calderón. Destijds werd het oude stadion, Metropolitano, aan de kant gezet. De naamgever van het onderkomen was de clubpresident in de jaren zeventig. De beste man zorgde ervoor dat Atlético een volwassen club werd. Vlak voor het Wereldkampioenschap voetbal van 1982 in Spanje werd het stadion gerenoveerd. Drie poulewedstrijden konden hierdoor plaatsvinden in het Calderón. Met bijna 55.000 plaatsen is het Vicente Calderón een toonaangevend stadion geworden. De tempel ligt naast de rivier Manzanares en de drukke snelweg M-30.   

Maar dan terug naar woensdagavond 23 november 2016. PSV mag op bezoek in het magische Calderón. In de vijfde poulewedstrijd van de Champions League speelt het voor de vierde keer in een jaar tegen Atlético. Na twee keer 0-0 en een 0-1 verlies kon de conclusie worden getrokken dat de verschillen klein waren. Deze avond weet Atlético echter ongeveer een uur voor de wedstrijd al dat het eerste gaat worden in een groep met ook nog Bayern München en FK Rostov. De Russische club stunt namelijk tegen de Duitse Rekordmeister met een 3-2 overwinning. Hierdoor kan Atlético niet meer ingehaald worden.

Na een mooi dagje Madrid gaan we op tijd richting het stadion om nog wat te eten. Uitgestapt bij metrostation Piramides om het laatste stukje lopend af te leggen. Ongeveer drie uur voor de aftrap van de wedstrijd zijn er al veel fans op de been. Ietwat tot blijdschap leidt bij de sjaaltjesverkopers. Op een stukje van honderd meter treffen we vijf verschillende kraampjes met prachtige sjaals. Ik besluit de officiële wedstrijdsjaal aan te schaffen voor een tientje. Snel nog even wat eten bij Restaurante Riberiño, overigens absoluut geen aanrader. Flink betalen voor weinig en kwalitatief slecht eten.

Voetbalsfeer
Eindelijk is dan het moment aangebroken. Zo’n anderhalf uur voor de wedstrijd op naar het Vicente Calderón. Op het plein voor het stadion hangt al een echte voetbalsfeer. Met name rondom de Sports Bar 1903 is het gezellig druk. Door de poorten van het stadion betreden we het trappenhuis. Direct is zichtbaar waarom Atlético wil verhuizen naar een nieuwer onderkomen. De achterkant van de tribunes zijn oud en lijkt op een grote betonbak. Toch valt het niet op aangezien de focus ligt op het groene veld met daaromheen de prachtig gekleurde tribunes.

Daar sta je dan op woensdagavond in het Vicente Calderón. We hebben een plekje aan de lange kant, tweede ring, met goed zicht op het veld en de fanatieke aanhang achter het doel. Na wat Spaanse klanken vanuit de grote geluidsboxen druppelen de Spaanse supporters rustig binnen. De Madrilenen werken namelijk vaak tot acht uur ’s avonds. Als de spelers aan hun warming-up beginnen wordt het steeds gezelliger. De Spaanse kelen worden geschrapt en het clublied wordt gedraaid.

In het clublied komt precies terug wat je kent van Atlético Madrid. Onder leiding van coach Diego Simeone toont Atléti veel passie, vecht het om de beste te zijn en brengt het de fanatieke fans in vervoering met opwindend voetbal en veel moed en strijd. Bij het uitspreken van ‘Atleti, Atleti’ steken de fans hun sjaal in de lucht en buigen ze van achter naar voren. Niet alleen het fanatieke gedeelte achter het doel maakt sfeer. Door de geweldige galm doen nagenoeg alle supporters vrolijk mee.

De wedstrijd
Atlético doet het rustig aan en PSV heeft weinig te vertellen. Vlak na rust zet de ploeg van Simeone even aan. Het Franse spitsenduo Antoine Griezmann en Kevin Gameiro verzorgen de doelpunten: 2-0. Bij het vieren van de goals springen de Atléti-fans op om vervolgens flink te zwaaien met de rood witte sjaals. Ietwat opnieuw zorgt voor een adembenemende sfeer. De fans bouwen een klein feestje, maar maken het ook weer niet te bont. Het avondmaal moet namelijk nog genuttigd worden in de late uurtjes. Iets later dan normaal staan de tapas klaar voor de hongerige Spanjaarden.

Per metro reizen vele fans naar het centro van Madrid. Voor hen een doodgewoon avondje Champions League in het Calderón. Voor mij echter een geweldige beleving die ik altijd zal blijven herinneren. Gelukkig heb ik het Vicente Calderón alsnog aan mijn lijstje kunnen toevoegen. Volgend seizoen gaat de club verhuizen van het westen naar het oosten van Madrid. Estadio La Peineta zal de nieuwe moderne thuisbasis worden met een capaciteit van 74.000 stoeltjes.

Het Calderón blijft echter een stukje magie in Madrid. Laten we hopen dat de fans in het nieuwe stadion net zo kunnen genieten als ze de afgelopen jaren deden aan de Manzanares. Voor mij was je een unieke ervaring Vicente Calderón. Bedankt voor de mooie woensdagavond in november!

Koen Larmit

Redacteur Voetbal.com