Ooit was hij een geliefd kind van PSV, maar tegenwoordig willen de supporters van de Eindhovense club niets meer te maken hebben met Zakaria Labyad. Ze zijn nog niet vergeten dat de talentvolle Utrechter in 2012, na een slepend conflict over zijn contract, zomaar de deur uitliep en koos voor een lucratief avontuur bij Sporting Portugal. Als huurling van Vitesse werd Labyad zaterdag tijdens de topontmoeting in Arnhem bij ieder balcontact uitgefloten door de honderden PSV'ers in het uitvak. "Ik vind het zielig, maar ik hou er wel van'', zegt de trotse Marokkaan, met de kin omhoog.

In zijn hand ligt een grote bos bloemen. Het bewijs dat hij de beste man op het veld was, ondanks de fluitconcerten vanuit de hoek van de Gelredome. "Ach, dat gefluit maakt me sterker. Als ik een slechte voetballer zou zijn, zouden ze dat niet doen. Die supporters motiveerden me daar alleen maar mee. Dat heb ik ze toch eerder al eens duidelijk gemaakt? In mijn laatste thuiswedstrijd voor PSV werd ik verschrikkelijk uitgefloten, maar toen scoorde ik ook.''

Voor Labyad (21) was het zaterdag een weerzien met oude vrienden én vijanden. De aanvallende middenvelder doorliep de jeugdopleiding van PSV, waarbij hij aan de hand werd genomen door Ibrahim Afellay. Juist in het jaar dat hij doorbrak in het eerste elftal, ontstond een conflict over de rechtsgeldigheid van zijn contract. Na maanden vol verwijten over en weer tussen Labyad en de clubleiding koos hij voor het grote geld van Sporting Portugal. Dat viel bijzonder slecht bij de PSV-aanhang. Labyad werd uitgejouwd, weggehoond en uitgekotst.

Speciaal gevoel

"Toch blijf ik altijd een speciaal gevoel houden bij PSV'', aldus Labyad, nadat hij als speler van Vitesse heeft verloren van zijn oude liefde (1-2). "Ik heb daar toch 9 jaar gevoetbald. Ik wilde deze wedstrijd zo graag winnen, natuurlijk voor de ranglijst, maar ook omdat ik veel jongens en de trainers van PSV goed ken.'' Labyad werd bij ieder balcontact uitgefloten door de PSV-fans, maar haalde zijn revanche in de achttiende minuut door de bal met een schitterende krul in de kruising te schieten.

Wat volgde, was een explosie van vreugde bij de man in het geel-zwarte shirt, die in zijn hart nog altijd een beetje rood-wit is. "Er ging van alles door me heen, ik kan het niet beschrijven. Scoren tegen mijn oude club was het droomscenario. Natuurlijk zijn er spelers die dan niet juichen. Maar ik wel. Dat uitfluiten? Ach, ik heb het wel eens harder gehoord toen ik daar nog speelde. En toen speelde ik mijn beste wedstrijden, zoals dit ook mijn beste voor Vitesse was. Het is alleen heel jammer dat we verloren hebben. Een punt was zeker verdiend geweest.''

ANP