Na een directe rode kaart kun je op meerdere manieren reageren. Jeffrey Bruma was de verstandigste, accepteerde zijn kaart tegen Excelsior zonder te morren en door die verstandige beslissing is hij Speler van de Week.

Wij hebben een gruwelijke hekel aan voetballers die een ontzettend gemene overtreding maken en vervolgens al de jaren op de theaterschool naar boven halen om met volle verbazing naar de scheidsrechter te kijken als hij ingrijpt. Voetballers weten dondersgoed wanneer ze over de schreef gaan.

PSV – Excelsior

Op het moment dat zijn ploeg met 3-0 voorstaat tegen Excelsior maakt Bruma een fout. De verdediger neemt een bal verkeerd aan en Tom van Weert pikt de bal op. Bij zo’n riante voorsprong, na een uur spelen, is het natuurlijk onnodig om een rode kaart te pakken door een doorgebroken speler neer te leggen. Bruma lijkt dan ook geen overtreding te willen maken, maar de verdediger tikt de aanvaller toch op de hak. Op het moment dat Van Weert al op de grond ligt, beseft Bruma wat er gaat gebeuren.

Hij maakt geen amok.  Trekt geen rare gezichten en beticht Van Weert niet van een schwalbe. Wat voetballers ook leuk vinden is om de rug naar de scheidsrechter toe te draaien en als ze aan de reactie van het publiek horen dat het rood is, zich vol verbazing omdraaien en met een van verbazing vertrokken gezicht naar de prent in de hand van de scheidsrechter kijken. Bruma gelukkig niet.

De mandekker vertrekt geen spier als hij de rode kleur van de kaart ziet. Hij wandelt rustig naar de kleedkamer zonder problemen te maken op of naast het veld. Heerlijk. Zo zou het moeten. Het is nu eenmaal een doorgebroken speler die je neerhaalt en daar staat in Nederland maar één straf voor: direct rood.

Jaartje ouder

Bruma is na zijn vroege overstap van Feyenoord naar het buitenland ook weer een jaartje ouder geworden. Hij slaagde niet bij Chelsea en Hamburger SV en staat nu onder contract bij PSV. Even een stapje terug om een stap vooruit te maken. Voor die keuze werd hij onlangs beloond door Guus Hiddink. Met een plek bij de definitieve selectie van het Nederlands elftal voor de kwalificatiewedstrijden in oktober  is de stap die Bruma gezet heeft nu ook gevisualiseerd.

Zijn ervaring helpt hem met het omgaan van een situatie zoals die hierboven beschreven is. Niet voor niets beschrijft Bruma zijn denkwijze op deze manier na de wedstrijd: “Toen ik de bal kwijtraakte, dacht ik: laat hem gaan, niet aantikken. Ik wilde achterlangs kruipen, maar gaf Van Weert misschien net niet genoeg ruimte.”

Het gaat bij Bruma niet over welles-nietes. Ik raakte hem niet, ik raakte hem wel. Hij accepteert de kaart en baalt van het feit dat hij de volgende wedstrijd met PSV moet missen. Bruma komt er wel met deze instelling, al is het misschien iets later dan hij zelf hoopte als vijftienjarige voetballer.

Door: Jos Boesveld