Niemand heeft een poster van een scheids- of grensrechter op de kamerdeur hangen. Toch was de arbitrage het hoogtepunt van de zondagmiddag in de Eredivisie. Het hele team in Rotterdam krijgt een hele dikke pluim.

Het heeft alles te maken met de technologie die, veel te langzaam, zijn intrede maakt in het (Nederlandse) voetbal. De FIFA houdt de vooruitgang tegen, maar in de laatste jaren doet de internationale voetbalbond steeds meer concessies. Het begint met doellijntechnologie, maar het is niet uit te sluiten dat er over een paar jaar een heuse videoscheidsrechter aanwezig is bij de wedstrijden in bijvoorbeeld de Eredivisie, Champions League of Serie A.

Doorbraak in Nederland

In de Eredivisie is men al langer bezig met een pilot, genaamd Arbitrage 2.0. Hierbij wordt vooral de inzet van doellijntechnologie getest. Onder andere de Amsterdam ArenA en de Galgenwaard werden al uitgerust met de techniek, maar voor de tweede seizoenshelft in de Eredivisie werd de techniek naar De Kuip gehaald. Het bleef echter wachten op het ideale moment voor de doellijntechnologie om zich te presenteren. Alsof je een week voor een feest een leuke grap hebt bedacht en je wacht tot iemand op datzelfde feest iets zegt waarop jij kan inhaken met de leuke vondst. Feyenoord – NAC Breda bleek de perfecte wedstrijd voor de KNVB, de technologische vooruitgang en misschien ook wel voor de FIFA.

Twee momenten op de doellijn

De wedstrijd tussen Feyenoord en NAC Breda had namelijk alles wat een bond die zich inzet voor technologische vooruitgang zich kon wensen. Een poging richting doel waarbij het leek alsof er gescoord werd, een doelpunt waarbij het leek alsof de bal nooit de lijn passeerde en boze spelers die woedend richting de scheidsrechter liepen.

Elvis Manu schoot tegen NAC Breda al na enkele minuten snoeihard richting doel, maar via de lat eindigde de bal op de lijn. De doellijntechnologie werd er tijdens de wedstrijd bijgehaald en via een mooi beeld van bovenaf kon iedereen zien dat er nog één millimeter leer op de doellijn terecht kwam. Officieel geen doelpunt, pech voor Feyenoord.

Nog geen tien minuten later kon er wel gejuicht worden in Rotterdam. Lex Immers raakte een lage corner van Jens Toornstra goed en via het hoofd van een verdediger en de lat kwam de bal weer terug in het spel. Ditmaal begon het horloge van scheidsrechter Pieter Vink echter te trillen, wat duidde op een doelpunt. Adnane Tighadouini is als een van de eerste bij de arbiter om aan te geven dat het toch echt geen doelpunt was, maar Vink hoeft alleen maar zijn pols een kwartslag te draaien, om de tekst ‘Goal’ op zijn horloge te laten zien. Tighadouini begrijpt het en loopt als een hond met de staart tussen de poten richting de middencirkel.

Het busje in Rotterdam

Doellijntechnologie komt niet toevallig uit de lucht vallen en landt al helemaal niet toevallig tussen de palen in de Kuip. Achter de techniek steekt jarenlang onderzoek en mankracht. Buiten het stadion zit een videoteam in een busje, die direct contact kan maken met de technologie in het stadion, om bij momenten waarop het nodig is, de beelden beter te bekijken en voor de dag te halen.

De arbitrage in Nederland en de wereld wordt lang niet altijd gewaardeerd, maar met deze nieuwe ontwikkelingen kunnen de leidsmannen, de grensrechters en de videobewakers zich ontpoppen tot echte helden.

Door: Jos Boesveld