Roy Makaay werd op jonge leeftijd afgewezen door NEC Nijmegen. De spits speelde bij de lokale ploeg in Wijchen, maar de Nijmegenaren zagen het niet zitten in de spits.

Uiteindelijk groeide Makaay uit tot een wereldspits. Zijn eerste stappen zette hij bij Vitesse. "Toen ik in de B1 zat, was de hoofdtrainer van Vitesse ook de trainer van de B (van Wijchen, red.) op de zaterdagochtend. Dat was destijds Bert Jacobs, zo'n bijzondere man. Na de training mochten we op zijn kosten altijd een flesje drinken halen", zo vertelt hij in gesprek met Helden Online. 

Het was diezelfde Jacobs die hem meenam naar het betaalde voetbal. "Toen ik veertien was, heeft hij me naar Vitesse gehaald, nadat hij me een keer zelf had zien spelen. NEC was ook naar me komen kijken, maar die vonden me niet goed genoeg", zo zegt hij in hetzelfde interview. Vervolgens somt hij nog twee andere trainers op die voor hem belangrijk zijn geweest. "Herbert Neumann heeft me laten debuteren bij Vitesse. Ottmar Hitzfeld bij Bayern München was echt een toptrainer; menselijk, maar ook hard als het moest. En in dat ene jaar dat ik hem meemaakte bij Feyenoord vond ik Bert van Marwijk ook echt een goede trainer, hij was heel duidelijk."

Makaay won diverse prijzen in zijn loopbaan, maar de mooiste is het kampioenschap van Deportivo La Coruña. "Daar zat zoveel dramatiek in na dat verloren kampioenschap op de laatste dag van de competitie in 1994 toen Miroslav Djukic in blessuretijd tegen Valencia een penalty miste en Barcelona alsnog kampioen werd. Ik heb mensen zelden zo blij gezien als toen wij kampioen werden. Diezelfde avond nog hadden we een rondrit door de stad. Nou, we kwamen geen meter vooruit, zoveel mensen waren er op straat."