Michiel Kramer krijgt veelal het stempel 'lastig' opgedrukt, maar de spits van Feyenoord is het daar niet mee eens. Al weet hij zelf ook dat af en toe het kwartje wat laat valt.

Kramer wordt af en toe door de media een moeilijke jongen genoemd. "Ben ik het niet mee eens", zegt de spits in Feyenoord Magazine. "Echt niet. Ik weet dat sommige mensen van mij zeggen dat ik een gebruiksaanwijzing heb. Ik ben open en eerlijk, deins er niet voor terug om mijn mening te geven. Ik zeg waar het op staat. Dat is iets anders dan een moeilijke jongen. Vroeger trad ik nooit op de voorgrond. Op school was ik terughoudend, verlegen. Ik deed wat er van mij werd verlangd, deed mijn huiswerk en haalde mijn toetsen. Verder kon school mij gestolen worden. Die ongeïnteresseerde houding leidde wel eens tot discussies met leraren, maar nooit op een vervelende manier. Ze konden het juist waarderen dat ik mijn mening gaf, al gaven ze me nooit gelijk. Ja, soms achteraf. Zo was er eens een docent die wilde dat ik een heel hoofdstuk zou lezen, terwijl ik van mening was dat ik aan de laatste tien zinnen genoeg had. Later kwam hij naar me toe om zijn ongelijk toe te geven. Of ik zelf open sta voor de zienswijze van anderen? Uiteindelijk wel, al kan het even duren voor het kwartje valt. Zo eerlijk moet ik zijn."

Donderdag is het precies achttien jaar geleden dat Julio Ricardo Cruz Feyenoord naar een legendarische overwinning op Juventus schoot. Supporter Kramer was destijds nog niet echt bezig met de spitspositie. "Ik vond Cruz een goede spits, alleen is het niet zo dat ik speciaal op hem lette. In de tijd dat hij bij Feyenoord in de spits stond, speelde ik nog als rechtsbuiten of middenvelder. Pas later kwam ik in de spits terecht. Het maakte mij niet zoveel uit wie er scoorde, als Feyenoord maar won. Als dat niet gebeurde, was vooral de dag van mijn vader verziekt. Dat is nu overigens nog steeds het geval, zó fanatiek is hij. Samen hebben we jarenlang een seizoenkaart op vak P gehad. Drie uur van te voren van huis, parkeren bij de bouwmarkt en als we tijd over hadden een snack op het voorplein. Of ik net zo fanatiek was als mijn vader? Nee, ik was rustiger. Als Feyenoord verloor, vond ik dat vooral vervelend omdat ik dat op maandag op school te horen kreeg. De jongetjes die voor Ajax waren deden dan stoer, al wist ik hen andersom ook wel te vinden, hoor."

Als Kramer een keuze moet maken tussen kampioen worden met Feyenoord, maar het hele seizoen op de bank zitten of topscorer worden van de Eredivisie worden maar als tweede eindigen, dan kiest hij voor de eerste optie. "Dit is een lastige. Ik kies toch voor het kampioenschap. De supporters hier wachten er al zó lang op… De laatste keer was in 1999, ik was erbij op de Coolsingel. Die mensenmassa, ongelofelijk. Zoiets zie je nergens anders. Ik vind het nog steeds geweldig dat ik daar tussen heb mogen staan. Dat het een droom is om als speler op het bordes van het stadhuis te staan, lijkt me logisch. Natuurlijk sta ik daar dan het liefst met een zo groot mogelijk aandeel in de titel. Ik ben naar Feyenoord gekomen om te spelen en te scoren. Maar als het team beter af is zonder mij en kampioen wordt, zal je mij niet horen. Of het kampioenschap dit seizoen haalbaar is? Lastig te zeggen, ook omdat ik tot dusver nooit deel uit heb gemaakt van een kampioensploeg. Positief is dat we veel van onze mindere wedstrijden ook hebben gewonnen. Ik ben echter van mening dat de competitie pas in de laatste twee maanden wordt beslist. De vorm van de laatste tien wedstrijden, díé is bepalend."