Marten de Roon heeft een basisplaats weten te veroveren bij Atalanta Bergamo en geniet als voetballer in Italië. De middenvelder verruilde afgelopen zomer sc Heerenveen voor de Serie A.

"Tijdens de voorbereiding was er geen peil op trekken", aldus De Roon in gesprek met Voetbal International. "Voor de oefenwedstrijden wisselde de trainer, Edy Reja, ontzettend veel. Soms werden er twee duels op één dag georganiseerd en speelde je met heel andere jongens dan de wedstrijd ervoor... Pas nadat mijn concurrent Luca Cigarini een meniscusblessure had opgelopen, kwam ik vást op de positie van verdedigende middenvelder te spelen. Daarvoor had ik ook een aantal keren de halfposities bekleed."

De Italiaanse taal is lastig voor De Roon. "Verschrikkelijk moeilijk. In het begin wist ik gewoon niet wat ze bedoelden tijdens een uitleg. Op het trainingsveld moest ik eerst om mij heen kijken hoe de andere jongens een oefening uitvoerde. Het heeft tot hilarische taferelen geleid. Ging ik bijvoorbeeld met de bal dribbelen, terwijl de opdracht twee keer raken was. Inmiddels kan ik het Italiaans wel redelijk begrijpen, al blijft het lastig mijzelf verstaanbaar te maken. Gelukkig heb ik een Sloveense ploeggenoot (Jasmin Kurtić, red.) en de fysiotherapeut die Engels spreken. Helaas voor mij vertrok Richmond Boakye naar Roda JC Kerkrade. Maar afgezien van de taalbarrière voelt het goed om bij Atalanta te zijn. De trainer geeft regelmatig een complimentje, laat blijken échte plannen met mij te hebben. Precies zoals de directeur voor mijn komst had aangegeven."

De Roon debuteerde met een nederlaag in San Siro tegen Internazionale. "Afgezien van de 1-0 nederlaag was het prachtig. Zo gepassioneerd als fans in Italië zijn, is indrukwekkend. En voor mijzelf was het apart om op het veld te staan tegenover jongens zoals Stevan Jovetić en Mauro Icardi, dat is toch buitencategorie. Nee, shirtje heb ik niet gewisseld. Het tricot van mijn Serie A-debuut wilde ik per se zelf behouden. Ik zoek straks wel een speler van Juventus of AC Milan uit..."

"Vooral tactisch en qua snelheid is het verschil met de Eredivisie héél groot en dan vooral het tempo bij balverlies naar balbezit en andersom. Het valt me mij op dat ze in Italië helemaal niet op balbezit gefocust zijn, het gaat vooral om de omschakeling. Als verdedigende middenvelder van Atalanta ben ik méér verdediger dan middenvelder. De afstand tot de twee centrale verdedigers mag nooit meer dan twintig meter bedragen. Anders dan in Heerenveen kom ik nu weinig in de zestien van de tegenstander, het is meer de bal verplaatsen van rechts naar links. Dat kost relatief weinig energie, na afloop van de 2-0 overwinning op Frosinone stapte ik van het veld af zonder mij écht moe te voelen..."

"Het is hier genieten. Als profvoetballer in Italië merk je wel dat deuren sneller opengaan. Laatst ging ik met een ploeggenoot wat in de stad eten en je wordt met alle egards ontvangen. Voetballers dragen ze hier op handen. En zeker zo lang de resultaten naar wens zijn, zijn ze allesbehalve kritisch."