Na zeventien jaar voetbal op het allerhoogste niveau heeft de veertigjarige Gianluigi Buffon zijn afscheid aangekondigd bij Juventus. Dat deed de geëmotioneerde  sluitpost tijdens een speciaal ingelaste persconferentie. Zo komt er aanstaande zaterdag, als Juventus het opneemt tegen Hellas Verona, een einde aan een fabelachtig tijdperk van een fenomenaal groot sportman bij de meest succesvolle Italiaanse club.

"Dit is het slot van een prachtige reis", verklaarde de Italiaan. "Zaterdag speel ik mijn laatste wedstrijd voor Juventus. Ik was bang om mijn Juventus-periode te eindigen als een speler die over zijn top was. Maar ik ben enorm trots dat ik op veertigjarige leeftijd nog steeds mijn normale niveau haal." Of hij definitief stopt, laat hij nog in het midden. "Ik zal nog drie dagen nadenken over een eventueel vervolg van mijn carrière." Mogelijk zit er een terugkeer in bij Parma, zijn eerste profclub. "Een andere club in Italië? Terugkeren bij Parma is een romantische gedachte, een kinderwens. Maar verder: nee."

Juventus zal daarom op zoek moeten naar een nieuwe eerste keeper. Dat zal vreemd worden voor de ploeg, daar Buffon vrijwel deze hele eeuw de onbetwiste leider van het team was. Sinds zijn overstap van Parma AC in de zomer van 2001 was hij namelijk direct basisspeler in Turijn. Zijn debuutseizoen bij de Italiaanse club sloot hij af met het maximaal haalbare aantal van 34 wedstrijden in de Serie A.

Aantal Serie A-wedstrijden van Buffon in zijn loopbaan:

• Met Parma: 169 wedstrijden
• Met Juventus: 471 wedstrijden
  Totaal: 640 wedstrijden

Bij Parma werd hij groot en debuteerde hij in 1995 tegen AC Milan (0-0), maar bij Juventus groeide hij uit tot een wereldster. De clubicoon van de Oude Dame bleef de ploeg altijd trouw, ook toen het na omkoopschandalen werd teruggezet naar de Serie B en tal van wereldspelers de ploeg verlieten. Buffon niet, hij bleef. Met Juventus knokte hij zich razendsnel terug naar het hoogste niveau. De ploeg uit Turijn kreeg bij aanvang van het seizoen negen punten in mindering, maar dat deerde Juventus niet om alsnog de beste te worden en met zes punten voorsprong van Napoli SSC als eerste te eindigen.

De terugzetting naar de Serie B vond plaats na de zomer van 2006, waarin het hoogtepunt uit de carrière van de routinier plaatsvond. Tijdens het Wereldkampioenschap van 2006 in Duitsland kroonde Italië zich namelijk tot wereldkampioen. Met Buffon onder de lat versloegen de Italianen de favorieten uit Frankrijk in de finale, mede door een oliedomme rode kaart van Zinédine Zidane (kopstoot op Marco Materazzi) in zijn allerlaatste wedstrijd ooit als professional.

Overigens had Zidane in diezelfde wedstrijd Buffon verschalkt met een stiftje van de penaltystip, maar Materazzi had de stand daarna weer gelijkgetrokken met knappe kopgoal. Buffon's tegentreffer zal hem een zorg zijn, hij pakte namelijk de wereldtitel door met zijn land de strafschoppen beter te nemen dan Frankrijk. Bovendien kreeg hij na de finale de Yashin Award, de individuele prijs voor de beste keeper van het toernooi.  

Eén van de grootste teleurstellingen uit de loopbaan van de sluitpost is het missen van het aanstaande Wereldkampioenschap in de zomer van 2018 in Rusland. Doordat de Italianen in de poule achter Spanje eindigde, moest het de barrages in. Daarin was Zweden nipt te sterk (1-0 over twee duels) voor de ploeg van bondscoach Gian Piero Ventura. Zoals gezegd speelde Buffon wel al eens op het WK namens Italië. Sterker nog, bij deelname aan het naderende WK had hij zelfs de speler kunnen worden met de meeste participaties aan het mondiale eindtoernooi.

Samen met Antonio Carbajal (Mexico) en Lothar Matthäus (Duitsland) was hij al op vijf WK's actief. Buffon was namelijk aanwezig op de WK's van 1998, 2002, 2006, 2010, 2014. Als Buffon had gekeept op het aankomende toernooi, had hij ook Dino Zoff afgetroefd als oudste Italiaanse keeper op het toernooi. Zoff was op 11 juli 1982 namelijk veertig jaar, vier maanden en dertien dagen. Bovendien had hij zijn interlandtotaal kunnen opwerken tijdens het WK, ondanks dat hij al recordinternational is.

Recordinternationals van de Italiaanse nationale ploeg:

1. Gianluigi Buffon: 176 interlands, 1997 – heden
2. Fabio Cannavaro: 136 interlands, 1997–2010
3. Paolo Maldini: 126 interlands, 1988–2002
4. Daniele De Rossi: 117 interlands, 2004–2017
5. Andrea Pirlo: 116 interlands, 2002–2015

Naast het gewonnen Wereldkampioenschap in 2006 behaalde Buffon met Italië ook de finale van het Europees Kampioenschap in 2012. Tijdens de finalestrijd in stadion Olimpiyskyi (Kiev, Oekraïne) was Spanje echter veel te sterk. Buffon werd dat duel viermaal geklopt door treffers van David Silva, Jordi Alba, Fernando Torres en Mata. Toch kan de doelman terugkijken op carrière waarin hij de prijzen aaneen wist te rijgen. Vooral op clubgebied was hij zeer succesvol. Zo veroverde hij eerder deze maand nog als eerste speler ooit voor de negende keer de Serie A.

Op gebied van clubvoetbal mist eigenlijk nog maar één prijs voor de grootste Italiaanse voetballer ooit: de eindzege in de Champions League. Mogelijk verkast Buffon naar een andere potentiële Champions League-winnaar en schrijft hij met die club het miljardenbal op zijn naam. Mocht het hem niet lukken, zal dat altijd een een flinke smet op zijn periode bij Juventus blijven. Driemaal bereikte hij met Juventus de finale, maar net zo vaak ging de finale verloren. Toch puilt zijn prijzenkast aan alle kanten uit. Zo won hij namelijk met Parma in 1996 de UEFA Cup, de voorloper van de huidige Europa League. Naast de ontelbare eindzeges in de Serie A en bekerwinsten behaalde hij als individu nog een aantal zeer fraaie ereplaatsen/prijzen.

• Yashin Award, voor 'Beste Doelman op het WK': 2006
• UEFA Team van het jaar: 2003, 2004, 2006
• Serie A doelman van het jaar: 1999, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2008, 2012, 2014
• Europees voetballer van het jaar: 2006
• Europees voetballer van het jaar u21: 1999
• Best Europese keeper: 2003
• UEFA Club Voetballer van het Jaar: 2003
• UEFA Champions League Beste Keeper: 2003
• Wereldkeeper van het jaar: 2003, 2004, 2006, 2007
• IFFHS Beste Keeper van de Eeuw: 2000–2010

"Ik wil de hele Juve-familie bedanken. In 2001 trokken ze met mij een groot talent aan - al ben ik natuurlijk niet helemaal objectief daarin - en dat talent is een kampioen geworden, dankzij Juventus. Hier heb ik stappen kunnen maken: qua overtuiging, mentaliteit en kwaliteit. De mentaliteit van de club is míjn mentaliteit geworden, dat kan me alleen maar helpen in de toekomst. Buiten alle prijzen om is dát het mooiste wat Juventus me gebracht heeft. Daarom zwaai ik af als een gelukkig man."

Klik hier of de afbeelding hieronder om een aantal heel fraaie foto's van de legendarische sluitpost te bekijken.